lunes, 27 de octubre de 2008

COM M'AGRADA JUGAR A PILOTA

Ostres, com m'agrada jugar a futbol... no es que jugui gaire, la veritat es que ho faig només quan m'ajunto amb aquesta colla de TotCamping, però.. "disfruto como un cosaco". Certament, tant em fot el guanyar, empatar o perdre, de fet i guanyo, perquè m'ho passo be, em canso, faig esport, hi riem molt, i estic amb gent mes jove, sobre tot amb el meu fill, m'agrada jugar amb ell, el problema està que amb ell l'hi agraden unes coses, i a mi unes altres, però quan ens posen una simple pilota davant, ja desfruitem... es com abans, com quan era adolescent o mes infant. Segur que tots recordeu aquell camp a prop de casa on s'ajuntava tota la mainada a la sortida del "cole" per jugar, amb el berenar a la mà, aquella era la nostra guarderia o ludoteca, les nostres activitats extraescolars?... el suar com boixos darrera la pilota, o les noies amb les gomes, xarranques... etc. L'hora de tornada?, nomes calia un crid de la mare i cap a casa a fer els deures, i encara ens sobrava temps.
Ara, tot això ha canviat, i molt, aquell camp ara està ple de pisos, i en els parcs els nens amb pilota fan nosa i pregunteu a les noies per la goma o xerranque. Ara, els tenim entretinguts fent extraescolars, perquè pensem que omplin-los de feina estaran mes ocupats, i no ens molestaran mentre fem, no se que mes important que estar amb els ells. I els pobres avis, que ja van quedar farts de nosaltres, els hi "obliguem" encara que no ens ho diguin, a tindre un altre treball post-jubilació.
No se si heu sentit alguna vegada, suposo que si, la cançó d'en Serrat, Aquellos Locos Bajitos, no puc evitar emocionar-me cada vegada que l'escolto, i quina raó té, que el temps no hi torna, i tot el que no aprofitem ara de ells i ells de nosaltres, no ho farem mai, perquè el moment passa. Això, més que una reflexió hauria de ser un deure pels pares.
Al meu fill, l'hi agrada un estil de música completament diferent del que m'agrada a mi, però... quan em diu: Papa, escolta això. Per mi es un orgull, perquè vol compartir amb mi un tros del seu mon, i haig de fer-ho, i vull fer-ho, i realment... necessito fer-ho per estar mes ala bora d'ell.
No se si m'enteneu, però.. ostres com m'agrada jugar a pilota!! i sobre tot, amb el meu fill.

sábado, 25 de octubre de 2008

EL GENERAL Y YO

Como bien es sabido por los que me conoceis, que hacer solo una cosa, no va conmigo, y mientras chateaba con mi amigo Webmaster de TotCamping iba escuchando y viendo la tele, un programa nocturno de "Cuatro", uno de estos reportajes de investigación. Que mejor cosa que investigar que la tan nombrada y renombrada crisis economico-financiera-laboral-empresarial-.. .y tantos adjetivos como se quieran poner. Y más morbo, y más alarmismo social. Es cierto que queria escribir sobre este tema, y en la cabeza lo llevaba, incluso me he dicho, lo harás antes de que se acabe el problema, sino, ya no estarás al día (ojalá)... pero cuando he visto el reportaje, no sabia si era cierto, o ciencia ficción, esas largas colas en las oficinas de empleo, esa cantidad de gente que sin saber como tiene que pagar el doble de sus hipotecas (eso de sin saber como, es relativo, es de suponer que cuando uno firma algo tan importante ha de leer la letra pequeña, porque explicarselo, seguro que no se lo han explicado), esa cantidad de viviendas paralizadas, que ya no son ni del contratista ni del que dió la paga y señal, de hecho, no son de nadie, pero alguien las tiene que pagar.
La verdad que, por mis trabajos hablo con mucha gente y tengo contacto con pequeños y medianos empresarios, trabajadores, transportistas, ... y todos coinciden en el miedo que tienen, en la incertidumbre.., excepción hecha de la persona que atendí hoy en la consulta, aquejada de fuerte dolor de espalda por exceso de trabajo... sorprendido le pregunté en que trabajaba... en una industria de fabricación de maquinas tragaperras... (madre de Dios... pensé) apañados estamos los que no creemos en los juegos de azar.
Es para reirse, por no llorar, evidentemente, pero lo peor es una cosa, que todos hablan, especulan, dicen,... la televisión, revistas, periodicos, radio..pero nadie tiene ni la más remota idea de lo que hay que hacer, nadie, los gobiernos inyectando dinero de las arcas públicas para tapar todo ese líquido tóxico (en lugar de decir dinero negro), que nadie sabe por donde anda (o si, y no interesa decirlo). Los bancos, que si ya eran chungos, ahora ya, ni te digo... y los pobres de a pie, que lo único que hemos hecho ha sido, vivir, trabajar y creer que tener un buen coche podia estar al alcance y resulta que esa pesadilla consumista en la que nos metieron, ha sido una trampa de la que no sabemos salir.
Podria estar horas divagando sobre el tema.. pero nuevamente, por la experiencia de la calle y sus comentarios, nose porque, pero creo que el pueblo no le haria muchos ascos a un General, ya me entendeis, que con un poco de disciplina (un poco), hiciese una limpieza de ... ufffffff... de cuantas cosas podriamos hacer limpieza!!!!

viernes, 24 de octubre de 2008

BIENVENIDA

Como casi siempre que se acude a un sitio nuevo, uno accede con indecisión y un poco nerviosismo al no saber que pasará o como será. Es la primera vez que realizo una entrada de blog y tampoco es que haya realizado muchas lecturas a escritos ajenos, por lo que, podemos decir que soy totalmente neófito en esto.
Que, ¿porque lo hago?, supongo que por tendencias, por modas, por el estar un poco dentro de esta corriente y fiebre internauta que nos sacude a todos un poco.... Tan dificil no tiene que ser!!, mis hijos tienen su propio blog con el que tienen comunicación con sus amigos.
Soy una persona que me gusta estar en contacto con los demás, tengo familiares, y gran cantidad de amigos, conocidos, amigos-conocidos, pero la realidad de hoy en día, es que el contacto con la mayoria es a través de correos electrónicos y algún sms en fechas más señaladas.
Entonces, me digo, ¿porque no me lio a escribir un blog?, lo acerco a los amigos internautas (aún tengo amigos que no lo son), y puedo estar un poco más en contacto con ellos, compartir opiniones, puede ser una buena idea!!, y como tal, al menos, lo quiero intentar.
Gracias por venir, gracias por leer, te doy la bienvenida a este mi blog, y a partir de hoy, también tuyo.